Vandaag de dag...
Pop maken
"Afke, wil je mij helpen een pop te
maken?"
De vraag komt van Sophia, de vriendin van mijn Somalische
taalmaatje. Ze komt uit Congo en woont sinds zeven jaar in
Nederland. "Ja maar Sophia, ik heb helemaal geen verstand van
poppen maken", zeg ik aarzelend. Beelden van de poppendokter
waar ik vroeger wel eens op bezoek ging, flitsen door mijn hoofd. Bij
doorvragen wordt het duidelijk: Sophia moet voor de basisopleiding
verzorgende die zij volgt een Persoonlijk Ontwikkelings Plan maken.
Maar ze snapt niet hoe ze dat moet doen, de docenten hebben het
volgens haar niet goed uitgelegd. Na enig zoeken vinden we op een website het format dat Sophia
voor haar POP moet gebruiken. We buigen ons samen over de
vragen. "Maak inzichtelijk welke doelen u wilt bereiken, op de korte,
middellange en lange termijn", luidt één van de vragen. Dat
doet om te beginnen al een fors beroep op Sophia's taalkennis. Ik
probeer mij voor te stellen wat deze vraag bij mij zou oproepen. Ik
zou echt niet weten wat ik erop moest antwoorden, leg ik uit. Dat
stelt Sophia gerust. Maar toch, ze moet wel wat invullen. Ik vraag
wat ze als eerste graag wil leren in het verzorgingshuis waar ze
stage loopt. Het antwoord komt vlot: "Bedden opmaken." Dan
loopt het invullen verder vanzelf. Hoe ze dat doel wil bereiken, wat
of wie ze daarbij nodig heeft en wanneer ze het doel bereikt wil
hebben, de antwoorden rollen er moeiteloos uit.
Zou dit zijn wat de docenten bedoelen? We hopen het maar. Sophia is
in ieder geval opgelucht dat ze iets op papier heeft staan. Ik vraag
mij voor de zoveelste keer af waarom allerlei instanties en
instellingen met 'nieuwe Nederlanders' zo ondoorzichtig
communiceren. Communiceren betekent letterlijk 'verbinding aangaan'.
Dat gaat op deze manier dus echt niet lukken!
Afke Hielkema
7 april 2011
Naar archief
Vandaag de dag...
|