Vandaag de dag...
Diep Fries
Het afgelopen weekend was ik met drie
vriendinnen in Friesland. Het jaarlijkse uitje van onze eetclub. We
logeren dan in Wergea, vlak onder Leeuwarden. De plaatsnaam blijft
een bekbreker, vindt de vriendin die er al tientallen jaren komt. Maar dat is dan ook het
enige moeilijke aan Wergea. Verder is het er overzichtelijk, ruim en
rustig. Horizontale lijnen scheiden lucht, weiland en water.
Blauwgrijs met witte plukken, fel levend groen en kabbelend staal
met zilverflitsen. Banen zon scheren over sterke paarden in de wei.
Dit is alles wat een overprikkelde Randstedeling nodig heeft.
Volgens ons waait de wind hier anders dan elders. Hij raakt je
aan, soms - zoals afgelopen zaterdag - zwoel en teder maar vaak ook
stevig, aandacht opeisend. Een trouwe, altijd nabije kameraad.
We verwisselen de rust een middagje voor het
Leeuwardense stadsgewoel. In een smaakvol ogende winkel scannen we
de rekken. Mooie spullen en nog lekker afgeprijsd ook. We willen wel
even wat passen. De winkelmevrouw taxeert ons kritisch en geeft dan
zuinig toestemming. Maar: "Ik wil dat u de kleding in de
paskamer laat hangen, wij ruimen het op". We vinden het prima,
maar haar intonatie doet een voorzichtige aanval op ons pasplezier.
We zetten dapper door. De verkoopster, een hoogbejaarde dame met
perfecte maten, is onmiskenbaar de baas in de zaak. Ze meet onze
lichamelijke gebreken breed uit terwijl wij aan het passen
zijn. Vriendin K. staat te kwijlen boven een paar bloedmooie
rode enkellaarsjes, 50% afgeprijsd. Respons blijft uit. Al bijna
ontmoedigd zien we nog een mooie zwarte heuptrui bij de
paskamer hangen. "Die zal jou vast goed staan", zegt
vriendin K. De verkoopster schiet als een bliksemschicht toe:
"Pardon, mag ik me er even mee bemoeien? Mevrouw is te breed in
de heupen voor deze trui." "Maar als ze hem nou mooi
vindt?" probeert K. nog aarzelend. "Dan is dat
jammer", klinkt het onverbiddelijk. Mummie blijft pontificaal
voor de trui staan. We geven het op, tegen deze diepvriesmethode is
onze shopdrift niet bestand. Gauw terug naar Wergea. Schoenen uit,
korte broek aan, wijntje en hapje erbij. Onze heupen zijn toch al te
breed, dus wat maakt het uit?
Afke Hielkema
12 september 2011
Naar archief
Vandaag de dag...
|