Eilandverhalen 

Ze vinden een plekje op de loungebank in de strandtent. In de namiddagzon, uit de wind. Hij lijkt achttien, zij een jaartje of twee jonger. Zijn ze voor het eerst samen op vakantie? Of hebben ze elkaar gisteravond voor het eerst ontmoet en zijn ze toen in één tent beland? Het kinderlijke meisjesgezicht is vol aanbidding naar hem toe gewend. Leuk hè, dat ze hier zo samen zitten? Hij fronst. De serveerster komt de bestelling opnemen. Vergenoegd zegt ze: ‘Ik neem ijsthee, wat neem jij?’ ‘Bier’, gromt hij nors.
Zij schurkt vertrouwelijk tegen hem aan. Hij schuift een eindje weg en vist een smartphone uit z’n broekzak. Het ding krijgt z’n volle aandacht. Ze probeert vanaf de zijkant mee te kijken. Is hij een leuk spel aan het spelen? Kunnen ze dat samen doen misschien? Hij draait het schermpje weg van haar. 
De consumpties komen. Zij heft haar glas en wil met hem proosten. Hij doet alsof hij het niet ziet en neemt een hap uit zijn bier. Het huilen staat het meisje nader dan het lachen. Waarom doet hij zo?  Wat heeft ze fout gedaan?  Ontredderd verdwijnt ze in de richting van het toilet.

Ze blijft lang weg. Als ze terugkomt is zijn bier al op. ‘Kom, we gaan’, zegt hij kortaf.‘Ik heb al afgerekend.’ Maar ik heb mijn drinken nog niet op’, stottert het meisje. Hij is al bij de uitgang. 
Haar onzekere ogen ontmoeten de mijne. Ik probeer niet al te nadrukkelijk te seinen: ‘Laat hem gaan schat, hij is je niet waard.’ Weifelend pakt ze haar tas. Dan zet ze hem weer neer, nestelt zich in de kussens, en bestelt nog een ijsthee. Peinzend kijkt ze naar het strand waar zijn tengere gestalte steeds kleiner wordt.

Afke Hielkema
17 juli 2013

Naar archief Vandaag de dag...