"Weet u wat het is mevrouw?" De vrouw zat op een bankje en hield haar hoofd opgeheven naar de late herfstzon. Nee, ik wist niet wat het was. "Er is vandaag de dag van alles teveel. Teveel dingen om uit te kiezen, teveel techniek die je moet snappen, teveel gezwam en teveel haast. Het gaat beter met de economie zegt Balkenende. Nou, dat zal wel, maar ik word er niet vrolijk van. Vroeger was ik wijkverpleegster. Uit roeping ja. Ik vond het heerlijk om voor mensen te zorgen, om mijn patiënten aandacht te geven. Ik werkte met een A-4tje waar 30 patiënten op stonden. Ik had ze altijd tiptop in orde. Tegenwoordig hebben ze 30 A4-tjes per patiënt nodig. En het gezonde verstand is verdwenen in die papierberg. Het ziekenhuis krijgt een mooi rapportcijfer maar de patiënt is doodongelukkig. Ach mevrouw, het zal wel komen omdat ik oud word. Maar ik ben blij dat ik niet meer aan alles mee hoef te doen. Doe mij maar een onsje minder."

Thuisgekomen sla ik de krant open. Ik lees dat de KPN opnieuw het beeldbellen gaat introduceren en dat de Rabobank de markt op gaat met mobiel bankieren. 'De bank in je broekzak' hebben ze gekozen als slogan. Wie wil in godsnaam de bank in z'n broekzak? En op welke vraag is beeldbellen een antwoord? Ik voel alsnog mee met de vrouw op het bankje. Het mag best een onsje minder.     

Afke Hielkema
17 november 2006

Naar archief Vandaag de dag...