En het geschiedde in die novemberdagen dat de stemmen van het volk geteld moesten worden. Mensen uit alle windstreken togen naar stallen en hallen en drukten op een knop of kruisten met een potlood. En zie, toen de stemmen geteld waren bleek dat de sociale trompet moest klinken. Toen flitsten vurige pijlen langs de hemel. Politieke pijlen, journalistieke pijlen en pijlen van de beste stuurlui die aan wal stonden. Ondertussen hoopten 26.000 gezinnen op een veilige herberg waar ze konden uitrusten.   

En toen ging mijn deurbel. Op de stoep stond een engel. Het was een blozende jonge vrouw met een grote doos vetplantjes. Of ik die wilde kopen, vroeg ze. De opbrengst was voor een weeshuis in Ghana. Daar zou ze in haar vakantie ook vrijwillig gaan werken als ergotherapeute. Yvonne heette ze, en haar ogen straalden. Ik werd er warm van. Wat een levenslust!
Ik heb Yvonne's plantjes gekocht en haar bedankt voor de inspiratie. Terug in de kamer heb ik het kamerdebat de nek omgedraaid. Er zijn belangrijker dingen in het leven.

IK WENS ONS ALLEMAAL EEN GELUKKIG EN SOLIDAIR 2007!

Afke Hielkema
december 2006

Naar archief Vandaag de dag...