Vandaag de dag...
Kaj
Het is 18 februari 2014, acht uur. De telefoon gaat. Wij liggen nog in
bed. Wie belt er in vredesnaam zo vroeg? ‘Mam, je moet niet
schrikken maar wij zijn vannacht bevallen’. Toch grote schrik, ons
eerste kleinkind had nog bijna zeven weken te gaan.
Dan de geruststelling: ‘Alles
is goed hoor!’ Ontroering en blijdschap krijgen de overhand. En ik
wil erheen, het is maar
een uurtje rijden. Vooral wil ik zien, horen, voelen hoe het met
mijn dochter is. Haar vasthouden en koesteren. Het jongetje komt nog
even op de tweede plaats. Maar zijn we al welkom? Het grote aftasten
is begonnen. Hoe nabij mogen wij zijn, welke vragen kunnen we
stellen? Behalve een kind is er ook een nieuw gezin geboren, met
eigen mores en grenzen. Gelukkig zijn we welkom en enkele uren later
staan we voor de couveuse. Sprakeloos kijkend naar dat wondertje van
ruim vier pond, o zo kwetsbaar nog. Gevoelens buitelen over elkaar
heen. Woorden zijn overbodig, vragen dienen zich niet aan.
Dit is geluk.
Afke Hielkema
28 februari 2014
Naar archief
Vandaag de dag...
|